Η ατμόσφαιρα ξαφνικά ψυχραίνει και τα χνώτα φαίνονται καθαρά, το πάτωμα τρίζει αργά και μια απόκοσμη αόρατη παρουσία είναι έντονη στο χώρο, το κορμί ανατριχιάζει από την κορφή ως τα νύχια και ο τρόμος
κυριεύει την κοινή λογική! Μάλλον καταλάβατε με τι θα ασχοληθούμε σήμερα, φαντάσματα, πνεύματα, στοιχειώματα, αλλά σε αυτήν την λίστα δεν θα βρείτε τρισχαριτωμένα και χαζοχαρούμενα ερωτοχτυπημένα φαντάσματα, θα βρείτε την Hard core πλευρά του υπερφυσικού.
Οπότε ρωτώ: Τι κάνει μια ταινία τρόμου ακόμα τρομακτικότερη,ανατριχιαστικότερη και αξέχαστη; Και απαντώ: Η συνάφειά της με την πραγματικότητα, τα γεγονότα και το κατά πόσο ο τρόμος που προσφέρετε είναι ικανός να σού κόψει την ανάσα! Τι λέτε λοιπόν θα αντέξετε να ακολουθήσετε τα Μonsters σε ένα «στοιχειωμένο» αφιέρωμα;
13 Ghosts (1960)
O απομονωμένος Δρ. Ζοrba πεθαίνει και αφήνει την απόκοσμη έπαυλή του στον αδέκαρο ανιψιό του Cyrus Ζοrba και την οικογένειά του. Μαζί με το σπίτι, όμως η οικογένεια Ζοrba έχει κληρονομήσει επίσης τη συλλογή του αποκρυφιστή θείου της με 12 φαντάσματα, που μπορεί να δει μόνο μέσα από τα ειδικά γυαλιά του Δρ. Ζοrba. Παλιάς κοπής αλλά πολύ μπροστά για την εποχή της η ταινία του William Castle που κατά την είσοδο στην αίθουσα οι θεατές προμηθευόντουσαν με ειδικά γυαλιά για να μπορούν να βλέπουν τα «πραγματικά» φαντάσματα.
The Innocents (1961)
Μιά νευρωτική και άπειρη γκουβερνάντα (Deborah Kerr) αναρωτιέται αν τα δύο παιδιά που έχει αναλάβει έχουν καταληφθεί από τα πνεύματα της νεκρής προκατόχου της και του διαβολικού εραστή της ή όλα είναι στην φαντασία της. Ο διφορούμενος έντονος ερωτισμός, οι αινιγματικές σκοτεινές φιγούρες των παιδιών και το φωτισμένο με κεριά τεράστιο, βικτοριανό αρχοντικό που εξελίσσεται η ταινία αρκεί για να στείλει ρίγη τρόμου και αγωνίας στους θεατές. Η αριστουργηματική σκηνοθετική ματιά του Jack Clayton στη Νουβέλα «Στρίψιμο της Βίδας» του Henry James είναι ίσως η απόλυτη ιστορία φαντασμάτων, έστω κι αν ταυτόχρονα παρουσιάζει την έντονα καταπιεσμένη σεξουαλικότητα της ηρωίδας.
The Haunting (1963)
Ο Δρ. Markway, κάνει μία έρευνα προκειμένου να διαπιστώσει την ύπαρξη ή όχι του μεταφυσικού στοιχείου με μια μικρή ομάδα ανθρώπων που καλείται να συγκατοικήσει σε ένα παλιό αρχοντικό. Όμως στα σκοτεινά δωμάτια του αρχοντικού κρύβετε κάτι που κανείς τους δεν μπορεί να φανταστεί .Ο Robert Wise λάτρεις του υπαινικτικού τρόμου αποδεικνύει πως ό,τι δεν βλέπεις μπορεί να είναι πολύ πιο τρομακτικό καθώς μέσα από τις ανορθόδοξες γωνίες λήψης της κάμερας και έναν συνδυασμό ανατριχιαστικών ήχων το επιβλητικό παλαιό σπίτι στον λόφο μετατρέπεται σε μια απόκοσμη εκδικητική οντότητα έτοιμη να καταβροχθίσει τους καταπατητές.
The Amityville Horror (1979)
Το 1974 μια μαζική δολοφονία συγκλονίζει την κοινότητα του Amityville. Ενας οικογενειάρχης εντελώς ξαφνικά σκοτώνει με τσεκούρι τα τέσσερα μέλη της οικογένειάς του προτού συλληφθεί από την τοπική αστυνομία. Μετά από λίγα χρόνια ένα νιόπαντρο ζευγάρι ο George και η Kathy μετακομίζει στο ίδιο σπίτι μαζί με την μικρή κόρη τους, και δεν περνάει πολύς χρόνος ώσπου να αρχίσουν τα ανεξήγητα φαινόμενα. Η Kathy (Margot Kidder) αρχίζει να υποψιάζεται ότι κάτι δεν πάει καλά με το καινούργιο σπίτι αφού ο George (James Brolin) έχει αρχίσει να αποκτά μια περίεργη ψύχωση με το κόψιμο ξύλων, η μικρή κόρη αποκτά έναν φανταστικό αχώριστο μικρό φίλο, ενώ ο παπάς της κοινότητας δεν μπορεί να μπει μέσα στο σπίτι. Κλασσική και αξεπέραστη η ταινία του Stuart Rosenberg που έχει μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες σκηνές αγωνίας αλλά και αμηχανίας όπως η σεκάνς με την baby sitter της μικρής κόρης που κλείνεται στην ντουλάπα, ενώ η μικρή απ’ έξω δεν της ανοίγει αφού εμποδίζεται από τον φανταστικό φίλο της.
The Changeling (1980)
Όλα στην αρχή πήγαιναν καλά στη ζωή του συνθέτη John Russell ( George C. Scott ) μέχρι τη στιγμή που σε ένα τραγικό ατύχημα χάνει την γυναίκα και την κόρη του μπροστά στα μάτια του. Μετά από μία περίοδο πένθους αγοράζει ένα απομονωμένο σπίτι που πιστεύει ότι θα του προσφέρει την γαλήνη για να αφοσιωθεί στην σύνθεση κλασσικής μουσικής. Σύντομα, όμως αρχίζει να ακούει μεταλλικούς θορύβους που όλο αυξάνονται και ο John αρχίζει να πιστεύει ότι δεν είναι μόνος στο σπίτι.Το φιλμ του Peter Medak είναι ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα του είδους καθώς πατάει στην τραγική ιστορία του ήρωα και χτίζει μία νοσηρή αποπνικτική ατμόσφαιρα που δεν αφήνει τον θεατή να πάρει ανάσα. Προσωπικά μετά από την συγκεκριμένη ταινία άλλαξα άποψη για τις κουνιστές καρέκλες.
The Fog (1980)
Μια αλλόκοτη πυκνή ομίχλη πλησιάζει απειλητικά το νησί Anthonio Bay και μια σειρά τρομαχτικών γεγονότων που εμπλέκει κυρίως τους παλαιούς κατοίκους του νησιού, ξεκινά και οδηγεί σταδιακά στην αποκάλυψη ενός τραγικού μυστικού που έμεινε κρυμμένο για πολλά χρόνια. Ο Carpenter παίζει με τους υποσυνείδητους και προαιώνιους φόβους μας (όπως και στο Haloween), καθώς όλοι φοβόμαστε αυτό που δεν μπορούμε να δούμε, και με την μοναδική του ευρηματικότητα χειρίζεται με μαεστρία το φυσικό φαινόμενο της ομίχλης, που υπονοεί πολλά περισσότερα από αυτά που ουσιαστικά φαίνονται. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα της ταινίας, η φθαρμένη εικόνα του τοπίου και η επιβλητική μουσική, σε συνδυασμό με το άγνωστο που κρύβει η πυκνή ομίχλη, προκαλούν ρίγη ανατριχίλας στο κοινό που παρακολουθεί αποσβωλομένο. Προσθέστε και Adrienne Barbeau ,Jamie Lee Curtis και Janet Leigh στην ίδια ταινία και έχετε ένα αριστούργημα.
The Shining (1980)
Βασισμένο στην εξαιρετική διαστροφική νουβέλα του μετρ του είδους, Stephen King το «Shining» μας συστήνει με τον Jack Torrance (Jack Nicholson) που αναλαμβάνει ως διαχειριστής σε ένα πολυτελές ερημικό ξενοδοχείο μαζί με την γυναίκα του και τον γιο του. Είναι όμως η πρώτη φορά που ο Torrance επισκέπτεται το ξενοδοχείο; Ο Kubrick σκηνοθετεί όπως μόνο αυτός ξέρει και παραδίδει ένα από τα πιο καθηλωτικά ψυχολογικά θρίλερ που έχουν γίνει και μία από τις κορυφαίες ταινίες όλων των εποχών που συζητιέται σχεδόν 35 χρόνια μετά. Nicholson ανατριχιαστικός απλά με την ερμηνεία του και η σκηνή με το τσεκούρι στην πόρτα θεωρείται μία από τις παρανοϊκότερες στην ιστορία του σινεμά. Heeere's Johnny!
Poltergeist (1982)
Ένα μικρό κοριτσάκι που γίνεται η δίοδος σατανικών δαιμόνων και ένα μέντιουμ που προσπαθεί να τους εξορκίσει με φόντο ένα στοιχειωμένο σπίτι. To «Poltergeist» έκανε στα έργα με στοιχειωμένα σπίτια και φαντάσματα ότι έκανε το «Halloween» στα slasher movies. Μπορεί να μην είναι το πρώτο του είδους αλλά ανέβασε τον πήχη σε ένα άλλο επίπεδο. Αν και αρχικά ήταν να το σκηνοθετήσει ο Steven Spielberg (σενάριο) τελικά ανέλαβε ο Tobe Hooper (The Texas Chainsaw Massacre) και κατάφερε να κάνει το «Poltergeist» ένα από τα πιο τρομακτικά αλλά και διασκεδαστικά έργα τρόμου που έχουν γυριστεί. Ένα θα σας πω, ακόμα σκέφτομαι την σκηνή με τις καρέκλες στην κουζίνα!
Lady in White (1988)
Ο μικρός Frank κλειδώνεται από τους συμμαθητές του στην αποθήκη της τάξης του και αναγκάζεται να περάσει την νύχτα του Halloween του 1962 μόνος του! Κατά την διάρκεια της νύχτας όμως βλέπει το φάντασμα ενός μικρού κοριτσιού και τον άντρα που την δολοφόνησε πριν πολλά χρόνια! Αμέσως προσπαθεί να βρει στοιχεία για το μικρό κορίτσι και όλα τον οδηγούν σε ένα μυστηριώδες εγκαταλειμμένο σπίτι που μένει η Θρυλική Κυρία με τα άσπρα. Σιγά, σιγά ο μικρός Frank ξετυλίγει το κουβάρι του μυστηρίου και ανακαλύπτει πολύ περισσότερα απ’ οσα θα ήθελε! Ίσως η πιο feelgood και «οικογενιακή» ταινία τρόμου της λίστας, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να μην μπει στην συγκεκριμένη λίστα αφού προσωπικά την θεωρώ ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα ταινίας φαντασμάτων. Ένα αριστούργημα του είδους με ένα εξιλεωτικό και γεμάτο συγκίνηση φινάλε από τον Frank LaLoggia στο σενάριο και την σκηνοθεσία και με έναν τρομερό Lukas Haas να κλέβει την παράσταση στον ρόλο του ατρόμητου μικρού Frank!
Ringu/The Ring (1998)
H Reiko Asakawa κάνει μία έρευνα για τον αστικό μύθο της «καταραμένης βιντεοκασέτας» και η έρευνά της καταλήγει σε έφηβους που έχουν να της πουν και από μία ανατριχιαστική ιστορία. Όταν όμως η νεαρή ανιψιά της πεθαίνει ξαφνικά από καρδιά με μια τρομακτική έκφραση στο πρόσωπό της όλα δείχνουν ότι η νεαρή κοπέλα μια εβδομάδα πριν πεθάνει είχε παρακολουθήσει την βιντεοκασσέτα. Η Reiko ακολουθεί τα στοιχεία και τις μαρτυρίες των φίλων της ανιψιά της και βρίσκει την καταραμένη κασσέτα.Τα πράγματα όμως παίρνουν την χειρότερη τροπή καθώς ο μικρός γιος της βλέπει την κασέτα και η Reiko τώρα έχει επτά ημέρες να λύσει το μυστήριο και να σώσει τον γιο της. Μία ταινία που βάζει τον θεατή να βρει το κρυφό νόημα των εικόνων μέσα σε ένα κλίμα ανασφάλειας που κλιμακώνεται και αυξάνεται συνεχώς στοχεύοντας στην ενοχή των θυμάτων της κατάρας και πώς το παρελθόν στοιχειώνει και δεν ξεχνάει το παρόν. Ο σκηνοθέτης Ηideo Nakata βασίστηκε στο βιβλίο του Koji Suzuki, ο οποίος εμπνεύστηκε από τον γιαπωνέζικο λαϊκό θρύλο Bancho Sarayashiki. Με μία λέξη… αριστούργημα!
The Sixth Sense (1999)
Ο Δρ.. Malcolm Crowe είναι ένας διακεκριμένος αλλά πλέον περιθωριακός παιδικός ψυχολόγος που αναλαμβάνει ένα μικρό αγόρι που έχει την ικανότητα να επικοινωνεί με φαντάσματα ανθρώπων οι οποίοι δεν έχουν καταλάβει ότι έχουν πεθάνει. Πρωτότυπη αν μη τι άλλο, η «Έκτη Αίσθηση» του σεναριογράφου – σκηνοθέτη M. Night Shyamalan ήταν μια μεγάλη έκπληξη , σταθμός στις ταινίες τρόμου, καθώς ξεκινάει σαν κοινωνική ταινία και καταλήγει σε ψυχολογικό θρίλερ, με ανατριχιαστική ατμόσφαιρα και σκηνές απόλυτου τρόμου ικανές να στοιχειώσουν και τους πιο «αναίσθητους» θεατές. Το πανέξυπνο, καλά καμουφλαρισμένο και τελείως απρόβλεπτο τέλος βάζει το θεατή σε σκέψεις, έτσι ώστε να ψάξει μόνος του την απάντηση στα ερωτήματα που το εξιλεωτικό τέλος της ταινίας του θέτει.
Stir of Echoes (1999)
O Tom Witzky (Kevin Bacon) είναι ένας οικογενειάρχης που δεν πιστεύει στα φαντάσματα και την ύπαρξη άλλων διαστάσεων, ώσπου μια μέρα σε μια συνάντηση με φίλους για πλάκα θα δεχτεί να τον υπνωτίσει η κουνιάδα του. Από την στιγμή που ο Tom ξυπνάει οι μέρες και οι νύχτες του στοιχειώνονται από το φάντασμα μιας νεαρής κοπέλας η οποία προσπαθεί να του πει με διάφορους τρόπους για τον άδικο θάνατό της. O σκηνοθέτης David Koepp αν και δεν μας προσφέρει ιδιαίτερες σεναριακές εκπλήξεις η καμία σοβαρή πρωτοτυπία, ισοσκελίζει τα κλισέ με μια άρτια αφηγηματική συνοχή και με μία υποδειγματική ατμοσφαιρική σκηνοθεσία που πραγματικά εντυπωσιάζει.
The Others (2001)
Η Grace (Nicole Kidman) μεγαλώνει τα δύο της παιδιά με αυστηρή πειθαρχία, την Anne και τον Nicholas σε μια απομονωμένη επιβλητική έπαυλη. Μια μέρα εμφανίζονται στην είσοδο του σπιτιού οι τρεις νέοι υπηρέτες, οι οποίοι της λένε ότι έχουν ξαναδουλέψει παλιότερα στο ίδιο σπίτι με τους παλιούς ιδιοκτήτες. Η Grace τους τονίζει ότι τα πράγματα δεν θα είναι όπως τα ξέρουν και θέτει αμέσως κανόνες, όπως ότι το σπίτι πρέπει να μένει πάντοτε σκοτεινό και καμία πόρτα δεν πρέπει να ανοίγει προτού κλειδωθεί η προηγούμενη για τον λόγο ότι τα παιδιά υποφέρουν από μια πάθηση που δεν τους επιτρέπει την έκθεση στο φως του ήλιου!
Όταν η Anne όμως αποκαλύπτει στη μητέρα της ότι το σπίτι κατοικείται και από μια «άλλη» οικογένεια ο ιδιαίτερος τρόπος ζωής της οικογένειας διαταράσσεται ακόμη περισσότερο. Σκοτεινά κλειστοφοβικά δωμάτια, συνεχώς αυξανόμενη ομίχλη που τυλίγει ασφυκτικά το τεράστιο σπίτι και μια εκπληκτική Nicole Kidman. Ένα άκρως ατμοσφαιρικό και υποβλητικό ψυχολογικό θρίλερ, με λεπτομερέστατη σκηνοθεσία από το σκηνοθετικό ταλέντο του Alejandro Amenabar. Τα κλασσικά εφέ τρόμου απουσιάζουν, αφού ο σκηνοθέτης γνωρίζει καλά ότι για την πρόκληση του απόλυτου τρόμου, εκείνο που πρωτίστως απαιτείται είναι ο υπαινιγμός του «Άλλου» που συνεχώς είναι παρών αλλά που ποτέ δεν εμφανίζεται.
Ju-On: The Grudge (2002)
Μια νεαρή παντρεμένη γυναίκα ερωτεύεται με έναν δάσκαλο και γράφει τα ερωτικά συναισθήματά της στο ημερολόγιό της, το οποίο όμως διαβάζει ο σύζυγος της και σε μια έκρηξη οργής, την σκοτώνει, την τυλίγει σε πλαστικό και βάζει το σώμα της μέσα σε μια ντουλάπα στη σοφίτα, και στην συνέχεια πνίγει το γιο τους. Οι άδικα δολοφονημένοι στοιχειώνουν και σκοτώνουν όσους μπαίνουν στο σπίτι. Ο Takashi Shimizu σκηνοθετεί μερικές από τις πιο δυνατές και ανατριχιαστικές στιγμές στην ιστορία του σινεμά που στην κατακερματισμένη δομή αφήγησης τους μοιάζουν με ένα αριστουργηματικό ανατριχιαστικό σύνολο τρόμου και φρίκης. Πραγματικά αξέχαστο!
The Orphanage (2007)
Η Laura επιστρέφει μαζί με την οικογένεια της μετά από τριάντα χρόνια στο εγκαταλελειμμένο πια ορφανοτροφείο που μεγάλωσε. Μαζί με τον άντρα της θέλουν να το επαναλειτουργήσουν, αλλά το σπίτι όμως αρχίζει να επιδρά απόκοσμα πάνω στο μικρό τους γιο, αλλά και στην ίδια. Ψίθηροι στο σκοτάδι και φωνές μικρών παιδιών συνθέτουν το σκοτεινό ντεκόρ. Η σκοτεινή υποβλητική εικόνα και η πολύ καλά προσεγμένη παραγωγή κάνουν το «Ορφανοτροφείο» μία ταινία που αν και δεν κάνει κάποια μεγάλη ανατροπή έχει κάποιες σκηνές που πραγματικά κόβουν την ανάσα παίζοντας πολύ έξυπνα με την ψυχολογία του θεατή.
Άξια Αναφοράς: Ghost Story (1981), Fragile (2005, Spain), Carnival of Souls (1962), What Lies Beneath (2000), The Conjuring (2013), Lake Mungo (2010)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ποστάρετε Σχόλιο εδώ!